منتظران منجی

«سرور زنان»

میلاد خوشش بهر جهان کوثر بود، ماه رخ او به ز همه اختر بود

از بس که به مهربانی سر بود، بهر پدرش به سان یک مادر بود

کفوش به جهانیان فقط حیدر بود، زیرا به دو عالم به زنان سرور بود

زهرا به امیر بهترین همسر بود، در پشت ولی هماره او یاور بود

دیبای قشنگ شام ازدواجش بخشید ، دریا خجل از سخاوت زهرا بود

میرفت ز پیش دیده نابینا ، زهرا که حجاب و عفتش برتر بود

بهر نبی گر که بهترین دختر بود، بهر حسنین بهترین مادر بود

شب خانه ز نور حق چو انور میگشت، درخواست برای اهل خود آخر بود

کارش به درون خانه را خوش میداشت، هرچند که دخت بهترین رهبر بود

با خادم خانه آن چنان خوش رفتار، گویا که برای فضه او خواهر بود

هرگز ز علی زبان به خواهش نگشود، زهرا که به اهل هر دو عالم سر بود

شکوه به علی فقط زمانی آورد، حق با ولی و دشمن او بر در بود

زیبایــی کربلا به چشمی آید، پرورده دامان چنین مادر بود

در راه ولایت ولی گشت فدا، زهرا که ز هر که هست ابصر بود.

نوشته شده توسط: فاطمه درویشی