منتظران منجی

بنا به دلایلی خانه ما شمال شهر قرار دارد، آری درست حدس زدید همان قسمتی که در اکثر شهرهای میهنم لباس آقایان از خانم ها بلندتر است و بر خلاف خانم ها، آقایان سرشان را از سرما می پوشانند.
همانجایی که پسران و دختران جوان هاپی های کوچولو را بغل کرده و ناز و نوازش می کنند، چند روز پیش در صف نانوایی دختر جوانی کنارم بود قبل از ورود به نانوایی سگش را بغل کرد و بعد از تکاندن موی سگش از روی لباسش داخل نانوایی شد، در صف بودیم شاطر که نان ها را گذاشت از ترس اینکه برای تعارف کردن دست به نان من بزند فوری نانم را برداشتم و از نانوایی خارج شدم.
بله محل زندگی ما جایی است که حوزه بسیج نزدیک خانه مان از آرایشگاه ها و کافی شاپ ها خلوت تر است… .
امروز پسر جوانی برای انجام کاری به خانه ما آمد، بیست و چند ساله بود، با همسرم صحبتشان گل انداخت تا اینکه به یک دوست مشترک رسیدند، من از داخل اتاق صدایشان را می شنیدم. به همسرم گفت: با فلانی چقدر رفیقید. همسرم جواب داد: خیلی زیاد. پسر گفت: می توانی سفارش مرا پیشش بکنی؟ چند وقت است کارم گیر اوست. همه تست ها را م داده ام ولی قبول نمی کند که نمی کند، می گوید مثل تو زیادند.
تعجب کردم پسر محجوبی بود به قیافه اش نمی آمد اولین بار کسی را ببیند و این چنین به التماس بیفتد. تا از خانه ما بیرون می رفت چند قدم می رفت و می گفت: حتما یادتان می ماند پیش فلانی از من هم یادی بکنی؟ دوباره کمی فاصله می گرفت و برمی گشت که شماره تان همین است که یادآوریتان کنم؟
کلی التماس کرد و خواهش و تمنا، بیرون که رفت به همسرم گفتم: بنده خدا دنبال کار بود؟دوستتان مسئول کدام اداره است؟
همسرم پاسخ داد:کار دارد، او عاشق است، دوست من مسئول مدافعان حرم است.
راستی که در راه وصل معشوق است که التماس هم این چنین شیرین میشود حتی «احلی من العسل».
در کنار جوان های کنار خانه ما جوان های دیگری هم زندگی می کنند… .
چشم ها را باید شست
جور دیگر باید دید.

نوشته شده توسط:رهرو ولایت