منتظران منجی

تکانمان می دهد شاید بیدار شویم

مادری مهربان بود وقت بیداری کودک دلبندش شده بود دست نوازش بر سرش کشید، بیدار نشد. رویش را بوسید، بیدار نشد. با نوای گرم مادرانه صدایش زد، بیدار نشد.

بیداری به صلاح کودک بود. مادر دست بر شانه کودک گذاشت و آرام تکانش داد. طفل او برخاست و روی مادر را بوسید.

همه ما مفاهیمی چون بلا، مصیبت، امتحانات الهی و حرفهایی از این دست را قبول داریم. به این می اندیشم که در این زلزله ها تکانی است که مهربان ترین مهربانان عالم می خواهد بندگانش را بیدار کند.

پس نماز آیات بخوانیم و در نشانه هایش تفکر کنیم.

نوشته شده توسط: رهرو